Zdjęcia na ścianie

Oglądałam na korytarzu oddziału OIOM zdjęcia małych dzieci i opisy wokół zdjęć, podziękowania dla lekarzy, dla cioć pielęgniarek. Dzieci po przejściach lecz wyrośnięte, z uśmiechniętymi buziaczkami, szczęśliwe, często odświętnie poubierane a to chrzest, a to roczek, komunia...

Znałam je wszystkie na pamięć, za każdym razem na nie zerkałam, gdy byłam wypraszana z sali z powodu zabiegów medycznych lub pielęgnacyjnych. W końcu przechodziłam tym korytarzem codziennie przez 266 dni pobytu w szpitalu.

Są to zdjęcia, by nieść otuchę stroskanym rodzicom, pokazują, że dzieci wracają do zdrowia, choć czasami to trwa miesiąc, dwa lub rok, kilka lat...

Pierwsze miesiące patrzyłam na te kolorowe obrazki z nadzieją, skoro te dzieci wyzdrowiały to i mój synek sobie poradzi. Później przyszła refleksja, że przecież tych małych pociech w kolorowych ramkach jest tyle, ile średnio w jednym tygodniu przybywa małych pacjentów na oddział. A jak sobie radzą te, które opuściły szpital a nie znalazło się miejsce dla nich na pamiątkowej ścianie? Czy są zdrowe? Czy chorują?

Teraz myślę o tym, że jeszcze kilka miesięcy i mój Chrobotek dołączy do grona szczęśliwych maluszków, by dawać nadzieję następnym rodzicom.

Historia Chrobotka

Chrobotek czyli Tomek Marczyński urodził się 23.07.2016 r. w Lubaniu. Przyszedł na świat za wcześnie, bo w 27 tygodniu ciąży, ważył 1100 kg. Miał 1 punkt w skali Apgar. Urodził się w zamartwicy i niedotlenieniem okołoporodowym, z niedorozwiniętymi płuckami, z ciężką dysplazją oskrzelowo-płucną. Po urodzeniu został przewieziony na OIOM do Szpitala Wojewódzkiego w Legnicy. W wyniku zdiagnozowanego zespołu zaburzeń oddychania (RDS III stopnia) został zaintubowany i podłączony do respiratora. Wszelkie próby odłączenia od respiratora, prowadzenia wentylacji nieinwazyjnej, na samym tlenie kończyły się pogorszeniem zdrowia i powrotem na wysokie parametry respiratora.

W drugiej dobie od urodzenia dodatkowo pojawiła się prawostronna odma opłucnowa. Później żółtaczka wcześniacza i niedokrwistość, w wyniku której dwukrotnie miał przetaczaną krew. Badanie echo serca wykazało otwarty przetrwały przewód tętniczy, przez co dochodziło do niewydolności lewokomorowej. Tomek przeszedł też chorobę oczu typową dla wcześniaków – retinopatię II stopnia oraz wielokrotnie zmagał się z infekcją bakteryjną. Prześwietlenie klatki piersiowej uwidoczniło anomalię rozwojową w postaci zdwojenia żebra VI lewego.